Wanneer John en Jack zitten te praten had ik een erg triestig gevoel. Het moment dat Jack het verhaal vertelde over hoe Martin was omgekomen had ik zelfs een beangstigend gevoel. Stel je voor, weten dat je nog enkele seconden te leven heb. Dat je dan door 1 van de soldaat kameraden een kogel door je lijf geboord krijt.
Ik leefde me ook in, in het leven van John. Toen dacht na over hoe ik me zou voelen wanneer ik mijn beste vriendin zou verliezen op zo een verschrikkelijke manier. Ik zou het ongelofelijk erg vinden. Net als John.
Wanneer ik later zat te denken aan wat Jack had mee gemaakt vond ik het nog verschrikkelijker. Hij moest Martin doden. Zijn eigen vriend. Ik begreep Jack maar altengoed als hij zei dat hij er naast mikte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten